Ο Παναγιώτης Κονδύλης (1943-1998), φιλόσοφος, μεταφραστής, φιλόλογος, χαρακτήριζε τη μεταπολίτευση, το προσεχές μπάχαλο στην Ελλάδα, με τις φράσεις: «Παρασιτικός καταναλωτισμός», «χαρτοπαίκτες στην επαρχία...» και «τσόκαρα στην Αθήνα...».
Τόνιζε, τη φαυλότητα των «νέων τζακιών», το νεποτισμό της ανερχόμενης μεταπρατικής «μαυραγορίτικης» αστικής τάξης. Διεύρυναν τον έλεγχο, εις βάρος των αδυνάτων. Είχαν τις ρίζες τους στην κερδοσκοπία, στο «δίχως νόμους» καπιταλιστικό σύστημα. Δημιούργησαν την εικονική πραγματικότητα, με την αρωγή των ΜΜΕ: με τηλεπαιχνίδια, «αμερικανιές», «Τόλμη και γοητεία», απ’
τα ιδιωτικά, εμπορικά κανάλια, «υψηλής τηλεθέασης»!
Τα σαχλά «ισοδύναμα», τα σκουπίδια των μη κρατικών ΜΜΕ, παγίωσαν την αντι-αισθητική, τη διάλυση του πολιτισμού και της παράδοσης. Αντιστάθηκε, η Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση! Η φαυλότητα διαπέρασε τον κοινωνικό ιστό! Τα (περικα)λύματα, του χρηματιστηρίου, διάβρωσαν την ηθική της εργασίας. Η σκοπιμότητα, της επιλογής (παραδείγματος χάριν) στην παιδεία, φαίνεται
στις επιλογές, όχι για τις ανθρωπιστικές σπουδές, αλλά, στις επιλογές των επαγγελμάτων, απ’ τις γρήγορες οικονομικές απολαβές.
Καναλάρχες, βιομήχανοι, τραπεζίτες, δημιούργησαν κλεπτοκρατικές ολιγαρχίες. Αλλοίωσαν τη Δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία, ελέγχοντας, τα αστικά κόμματα, για «διευθετήσεις...» (εργολαβίες, ολυμπιακά έργα... μίζες, κοκ). Ο οικονομικός παρεμβατισμός, εμβόλισε την πολιτική, διέφθειρε, άλωσε. Εγκαταστάθηκε η αδιαφάνεια με τη συνδρομή πλήθους παραγόντων. Στη λαίλαπα, οι πνευματικοί άνθρωποι, της αστικής διανόησης, έβλεπαν, άκουγαν, σιωπούσαν, απολαμβάνοντας τα προνόμια, «αγαθά» της μαυραγορίτικης ιεραρχίας, της οικονομικής ελίτ. «Τα δέντρα και οι τοίχοι διδάσκουν» έλεγε ο Πλάτων. Σκάσανε όλες οι φούσκες, του αξιακού μας πολιτισμού. Ταραχθήκαμε! Είναι επίκαιρος ο εθνικός μας ποιητής Σολωμός: «να ταράζει στα σπλάχνα μας, ελευθερίας, ελπίδα...». Χρειαζόμαστε ισχυρή φόρμουλα αντίστασης στην παρακμή.
Ο Λόγος του Νορβηγού ποιητή, μεγάλου δραματουργού συγγραφέα Ίψεν (1828-1906), ακούγεται προς τους «εργάτες» παντός τύπου! «Πρέπει να μπει ένα ευγενικό στοιχείο, στην κρατική ζωή, στην κυβέρνησή μας: στη λαϊκή αντιπροσωπεία, στον τόπο μας. Βέβαια δεν εννοώ τους ευγενείς από καταγωγή, ούτε στους αριστοκράτες στον χαρακτήρα, αλλά, στη θέληση και διάθεση...», για αντίσταση στην κατηφόρα (θεατρικά έργα, «Εχθρός του Λαού», «Βρυκόλακες», «Ο Μπραντ», «Πεερ Γκυντ»). Είναι ισοδύναμα αντίστασης εφεξής στην φαυλότητα... ζητώντας καθαρό αέρα, σε μία «Ελλάδα της κολωτούμπας».
Επιμύθιο: Η απληστία των πολυεθνικών, κεφαλαίου, τοκογλύφων κ.λπ., περιγρά¬φεται με αδρές γραμμές στο διαχρονικό «Κεφάλαιο», έργο του Μαρξ: «Με το 10% κέρδος, αισθάνονται σίγουροι! Με το 20%, γίνονται ζωηροί. Με το 50%, είναι τολμηροί! Με το 100%, τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπους και αστικούς νόμους! Με το 300% και βάλε, μπορεί να φτάσει για τα υπερκέρδη, σε πόλεμο!» Η πιο καλύτερη ανάλυση για το ρόλο των τραπεζιτών... και τις διαθέσεις τους, είναι ιστορικά αποδεδειγμένο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ
_____________________
*από την εφημ. "Ιδεόπνοον"
