Ποιος από μας τους «παλιούς» δεν θυμάται το Κεντρικό Ταχυδρομείο της πλατείας του Δημαρχείου, σημερινή Κοτζιά;
Αυτό δεν ήταν απλά ταχυδρομείο ήταν ναός, τεράστιος, με υπέρλαμπρο τζαμένιο θόλο. Γεμάτος βουή, κίνηση. Ιδιαίτερα στις γιορτές γινόταν το αδιαχώρητο. Δεν υπήρχε οικογένεια που να μη στείλει τις ευχές σε συγγενείς και φίλους μέχρι 15ου βαθμού! Επί πλέον ένα μεγάλο μέρος ραβασάκια ταξίδευαν σε αγαπημένα πρόσωπα μέσω ποστ-ρεστάντ.
Θυμάμαι πιτσιρικάς όταν αγοράζαμε με τη μητέρα μου αμέτρητες κάρτες γεμάτες ασημόσκονη από τις παράγκες της Αιόλου. Τ’ αμέτρητα βράδια που τις έγραφε και την ημέρα που γεμάτος ενθουσιασμό και προσμονή την συνόδευα στο Κεντρικό Ταχυδρομείο για να τις «ρίξουμε».
___________
«Παλιά Αθήνα»…
είναι οι γειτονιές της όπως ήταν κάποτε κι εξελίχτηκαν. Είναι οι άνθρωποι, τα σπίτια, οι συνήθειες, οι επιρροές, η γλώσσα, οι γεύσεις. Μια διαδρομή από το 1834 έως το 1940. Μια έρευνα ζωής για τη ζωή των προγόνων μας, Αθηναίων.
είναι οι γειτονιές της όπως ήταν κάποτε κι εξελίχτηκαν. Είναι οι άνθρωποι, τα σπίτια, οι συνήθειες, οι επιρροές, η γλώσσα, οι γεύσεις. Μια διαδρομή από το 1834 έως το 1940. Μια έρευνα ζωής για τη ζωή των προγόνων μας, Αθηναίων.
